کمال‌گرایی افراطی؛ زمینه ساز خشونت‌های خانوادگی
- شناسه خبر: 8609
- تاریخ و زمان ارسال: ۱۵ تیر ۱۳۹۹ ساعت ۱۷:۴۱
- نویسنده: کلام تازه - سپیده نقدی
ابتدا داستان مرتبط با این یادداشت را بخوانید:
پایگاه خبری تحلیلی کلام تازه_ محمد ملاکی | در قاموس طبیعت که بنگرید خواهید دید که طبیعت سراسر مجموعه‌‌ای از ترکیب‌هاست: نه تنها درختان و انسان‌ها، که کامپیوترها و ایدئولوژی‌ها و اپلیکیشن‌ها هم جامعه نیز بدنی است که مدام در حرکت است.بدن هستند. چیزی جز طبیعت و ترکیب‌ها وجود ندارد..
آن‌چه فلسفه‌ی آینده نوجوانان و جوانان را برای زیستن در مقام خلق‌کردن و زیستن فراتر از فردیت محدود ما ترسیم می‌کند در گرو سیاست‌ها و برنامه‌های کوتاه‌مدت، میان‌مدت و دراز‌مدت دولت‌هاست که به زیستن را در جامعه سهل و آسان می‌نماید.
این‌که هر روز شاهد خشونت‌های عریان ناموسی و خانوادگی در جامعه هستم از آن پدری که با داس بطور بی‌رحمانه سر دخترش را می‌برد تا آن الهه دختر فراری از خانه در شهرستان چناران که مورد خشونت کلامی اعضای خانواده قرار می‌گیرد، همه و همه ریشه در عدم برنامه‌ریزی صحیح دارد.
کمال‌گرایی افراطی، تهدیدی است که به طور مداوم می‌تواند به سلامت روانی افراد جامعه خصوصا جوانان به طور جدی آسیب برساند. چرا که در قالب شعار در دولت‌ها ظهور پیدا می‌کند و چون به عنوان “ترکیبی از استانداردهای شخصی بیش از حد بالا و خود ارزیابی بیش از حد انتقادی” جامعه را دوقطبی کرده است لذا پدیده همدلی اجتماعی را که می‌تواند تا حد زیادی مشکلات خانوادگی را کاهش و حل و فصل کند از بین برده است.
حال در چنین جامعه کمال‌گرا دو عامل اساسی می‌تواند روح تازه‌ای در پراکسیس فردی و اجتماعی بدمد. اولین گام ایجاد خود آگاهی ملی است، هرجایی که خودآگاهی ملی واقعی و حقیقی و مترقی به وقوع پیوست؛ حرکت ایجاد شده است.
گام دوم که سرمنشا آن می‌تواند با مطالبه‌گری احزاب و تشکل‌ها همراه شود؛ دوری از کمال‌گرایی افراطی می‌باشد که زندگی افراد جامعه را با چهار مشکل اساسی روبرو کرده است.
۱- افراد جامعه‌ی ما، الگوی رفتار اجتنابی دارند: مخرب‌ترین پیامد کمال‌گرایی این است که از مسئولیت‌ها و موقعیت‌هایی که ما را در معرض ارزیابی قرار می‌دهد فرار می‌کنیم.
۲- افراد جامعه‌ی ما، ترس همیشگی دارند: ما همیشه وحشت بیش از اندازه از شکست و خراب شدن کارها داریم به همین خاطر همیشه در عذابیم و در ضمن برای انجام کارها خیلی با وسواس و با تاخیر شروع می‌کنیم. در ضمن همیشه ترس از انتقاد دیگران در جان ما ریشه دارد.
۳- افراد جامعه ما سرزنش درونی همیشگی دارند: همیشه خود را به خاطر از دست رفتن فرصت‌ها و اشتباهات و… سرزنش می‌کنیم.
۴- افراد جامعه از تک بعدی شدن و نگاه سلبی به نخبگان رنج می‌برند: بخشی نگری و عدم شایسته سالاری تحقیقا جامعه را به سمت روزمرگی و انحطاط سوق می‌دهد.
بدون شک بخشی از افراد جامعه‌ی ما کمابیش در معرض کمال‌گرایی افراطی هستیم. لذا باید به راه‌های رهایی از این ناهنجاری مسلط باشیم. برای مهار و درمان کمال‌گرایی افراطی این ۵ رویکرد قابل توصیه است:
۱- افراد ارزشمند بودن خود را در گرو تحقق کامل اهداف خود ندانند. به خودتان یادآوری کنید که ارزشمندی یک فرد به شخصیت و منفعتی است که برای دیگران دارد و نه تحقق کامل اهداف.
۲- خود را به پیشرفت‌گرایی (در برابر کامل‌گرایی) عادت دهید.
۳- تبدیل کردن منتقد درونی به یک مربی دلسوز.
۴- گاهی اوقات عمداً کارهایتان را ناقص انجام دهید. تا متوجه شوید که اگر کاری ناقص باشد آسمان به زمین نخواهد آمد. اولش سخت است اما برای رهایی از کمال‌گرایی افراطی خیلی تمرین خوبی است.
۵- قوانین سنگی را به قواعد ژله‌ای تبدیل کنید. انعطاف پذیر باشید.
