عشق است که قلم را می‌چرخاند

مجتبی جعفری – کلام تازه | مشقت‌های کار مطبوعاتی و رسانه‌ای را تا تجربه نکنید، متوجه منظورم نخواهید شد. اصلا شاید به همین دلیل است که بسیاری از تازه‌کارها که به این حرفه وارد می‌شوند، پس از مدت کوتاهی کم می‌آورند و چهارگوشه‌ی زمین را می‌بوسند و کنار می‌روند.

یک فعال رسانه‌ای را تعداد صفرهای فیش حقوقی‌اش یا پیامک‌های واریز وجه نمی‌توانند در حرفه‌اش نگه دارند. چون این موارد هرچقدر هم که زیاد باشند (که هیچ‌وقت نیستند!) نمی‌توانند مرهمی بر خستگی‌های کار در ساعات غیرمتعارف و روزهای تعطیل باشند. نمی‌توانند پاسخ خانواده‌های منتظر و کلافه‌ی اصحاب رسانه را بدهند. نمی‌توانند الفاظ زننده‌ی برخی را که از آن‌ها انتقاد شده پاسخ باشند.

فعالیت رسانه‌ای محرک قوی‌تری را می‌طلبد که می‌توان نام آن را عشق نامید. عشق است که منِ مطبوعات‌چی را حتی شبِ عید پای لپ تاپ نگه می‌دارد تا خبر را تنظیم کنم. عشق است که ساعت خواب من را در شب‌های مانده به چاپ ماه‌نامه تا نیمه‌های شب جابجا می‌کند. عشق است که قلم را می‌چرخاند…

یک سال از آغاز کلام تازه می‌گذرد و ما در این یک‌سال، عشق را در تک‌تک کلماتی که تحت عنوان کلام تازه منتشر شدند، تزریق کردیم. جنگیدیم و با چنگ و دندان این رسانه را سر پا نگه داشتیم. تمام سعی‌مان این بود که به تکرار نیفتیم و مانند ناممان همیشه تازه بمانیم. گواه این مدعا را هم می‌توانید در فعالیت‌های رسانه‌ای متفاوتی که در سال گذشته ارائه دادیم، بیابید. سعی کردیم به‌جای این‌که فقط منعکس‌کننده اخبار شهرستان باشیم، حال مردم را بجوییم و از دغدغه‌هایشان بنویسیم. نقش تریبون را برای شهروندان ایفا کنیم و به مطالبه‌گری خواسته‌هایشان از مسئولین بپردازیم. ادعایی ندارم که در تحقق این امر موفق بوده‌ایم اما آن‌چه که ارزش دارد این است که در این مسیر تمام تلاشمان را به‌کار بستیم و از هرچه در توان داشتیم دریغ نکردیم.
مسیر دشواری پیش رو داریم و اهداف بزرگی در سر.

امیدمان این است که با همراهی مخاطبانمان، پر انگیزه‌تر از گذشته این مسیر را ادامه دهیم و در روزگاری که مطبوعات، بوی کهنه‌گی گرفته، همچنان تازه بمانیم و تازه بگوییم.