جیغ بنفش خود حق پنداران بی اخلاق

این حمایت‌ها گاهی به صورت سکوت و چشم فروبستن در برابر تندروی‌ها و تخریب‌های غیراخلاقی و گاهی نیز با وادار کردن رسانه‌های مستقل به سکوت به وسیله تهدید و پرونده‌سازی اجرایی می‌شود.

باید یادآور شد که از سال‌های آغازین دهه هشتاد، فضای کنشگری‌های سیاسی در ایران با موج گسترده‌ای از بداخلاقی‌ها از سوی برخی جریانات تمامیت‌خواه مواجه شد و متاسفانه میراث شوم این پدیده نامیمون، همچنان جامعه ایرانی را تحت الشعاع قرار می‌دهد و همچون موریانه پایه‌های اخلاق اجتماعی را ضعیف و ضعیف‌تر می‌کند.

رواج اتهام‌زنی، شایعه‌پراکنی و تخریب غیرمستند مدیران، در کنار برافراشتن پر سر و صدا و متظاهرانه پرچم عدالتخواهی و مبارزه با فساد و تبعیض توسط برخی افراد ظاهرالصلاح، وقتی با شعارها و وعده‌های غیرکارشناسی و غیرقابل تحقق همراه می‌شد، فضایی غبارآلود را ترسیم می‌کرد که خروجی آن، بر مسند قدرت قرار گرفتن افراد ناکارآمدی بود که علاوه بر اخلاق، امید به آینده و اعتماد عمومی را نیز در پای زیاده‌خواهی‌های فردی و جناحی ذبح می‌کردند.

متاسفانه در ماه‌های اخیر و در سال منتهی به انتخابات شاهد شکل‌گیری هسته‌های جریان تخریب، در گلبهار و چناران هستیم. جریانی که با پول‌پاشی و سوءاستفاده از ابزار رسانه به خصوص شبکه‌های اجتماعی و با ادعای مبارزه با فساد و ناکارآمدی، در حال تکرار اشتباه مصیب‌باری است که در صورت سکوت مسئولان و بی‌توجهی جامعه نسبت به آن می‌تواند آثار مخربی برای مردم به همراه داشته باشد.

در حالی که جامعه به دلیل مشکلات شدید اقتصادی و برخی ناآرامی‌های اجتماعی در ماه‌های گذشته، به شدت نیازمند تنش‌زدایی و آرامش است، برخی با سوءاستفاده از نابسامانی‌ها و نارضایتی‌های عمومی تلاش دارند با رفتارهای پوپولیستی و عوامگرایانه، خود را مدافع مردم و منافع آن‌ها معرفی کرده و با سیاه‌نمایی و تخریب، نقش منجی مردم برای نجات از وضعیت کنونی را به عهده بگیرند.

تلاش این جریانِ خود حق‌پندار که خود را قیم و بزرگتر مردم می‌شمارد برای تشویش اذهان‌عمومی و بدبین کردن آحاد مردم به مدیران و رسانه‌های مستقل و حامی‌پروری برای افراد پشت صحنه، کاملا چشمگیر است. این جریان مثلا مطالبه‌گر، گاهی با برگزاری متینگ‌های مختلف، پول‌پاشی و پخش کارت هدیه و… در فضای حقیقی و در فضای مجازی و شبکه‌های اجتماعی نیز با توهین، تخریب و ترفندهای معمول سعی در جریان‌سازی و قهرمان‌پروری از خود را دارد.

شهروندان گلبهار، چناران و مناطق پیرامونی در این ایام شاهد هستند که برخی افراد با طمع رسیدن به قدرت و غصب مناصب در انتخابات آینده و به دلیل فقدان صلاحیت و شایستگی، به جای تمرکز بر عملکرد خود، با تمسک به ثروت‌های بادآورده، هر موضوعی را دستاویزِ تخریب افراد و سیاه‌نمایی برای انحراف افکار عمومی قرار می‌دهند و با ادبیاتی نامناسب که ریشه در لمپنیسم دارد، فضای جامعه را غبارآلود، مردم را ناامید و تخم نفاق و دودستگی در جامعه می‌کارند و شگفتا که بسیاری از کسانی که وظیفه پیش‌گیری از غبارآلود شدن فضای جامعه و مقابله با تشویش اذهان عمومی را دارند تنها نظاره‌گر هستند و مهر سکوت بر لب زده‌اند.

فرقه‌ای که در سال‌های اخیر در مقابل مشکلات اقتصادی، اجتماعی و سیاسی مردم، روزه سکوت گرفته بود و هیچ ارزشی برای مطالبات اکثریت جامعه قائل نبود، اینک از هر درخت خشکیده در منطقه، منبر وعظ و خطابه می‌سازد و تلاش دارد خود را مدافع مردم و خواسته‌های آنان نشان دهد، اما فراموش کرده که مردم بخوبی بر این امر واقف هستند که هر فعال محیط زیستی، لزوما کارشناس محیط زیست نیست و هر حقوق‌خوانی نیز حقوق‌دان نامیده نمی‌شود.

ای کاش در این سناریوی سوخته و نمایش کودکانه مطالبه‌گری که برای مردم کاملا آشناست، ذره‌ای انصاف و اخلاق مشاهده می‌شد تا بتوان فعالیت‌های آنان را به توبه خاموشان گذشته و بیداری خفتگان تعبیر کرد اما افسوس که به‌کار بردن کلمات زننده و تحقیرآمیز و ادبیات سخیف برای تخریب اکثر مدیران منطقه، شک و شبهه‌های فراوانی را درمورد اهداف آینده آنان باقی می‌گذارد.

به زعم اینان، مردم و خواسته‌های به حق آنان، ابزار مناسبی هستند که می‌توان با سوءاستفاده از آن‌ها، به تطهیر خود و تحریک عواطف عمومی برای رسیدن به قدرت و ثروت بیشتر پرداخت. می‌توان خود را با ظاهری عدالتخواهانه مدافع مردم معرفی کرد و همه مدیران غیرهمسو را از دم تیغ انتقادات تند و غیراخلاقی گذراند و سیاه‌نمایی را به اوج رساند تا از میان جامعه معترض، مطالبه‌گر و خسته از ناکارآمدی‌ها، برای خود حامی و طرفدار جمع کرد.

می‌توان از تنه خشکیده درختان، دندان تیز سگ‌های ولگرد، تخلف غیرموجه یک مدیر، سلاحی ساخت که گلوله‌های آغشته به زهر توهین و افترای آن، هر فرد و جریانی را زمین‌گیر کند.

می‌توان با شارلاتانیزم و رفتارهای پوپولیستی و با ظاهری آراسته به عدالتخواهی و مبارزه با تبعیض، در شبکه های اجتماعی قدرت‌نمایی کرد و از شانه‌های مردم صبور و رنج کشیده، پله‌های ترقی برای رسیدن به قله‌های قدرت و کیسه‌های همیان ثروت ساخت، بدون آن که مورد بازخواست قرار گرفت.

شوربختانه آنچه زخم‌های حاصل از رفتارهای ماکیاولیستی این جریان انحصارطلب را که قصد دارد با هر وسیله نامشروعی به هدف خود برسد را عمیق‌تر می‌کند، سکوت برخی مدیران، نهادهای قانونی، رسانه‌ها و صاحبان تریبون‌های عمومی است که علیرغم مشاهده ذبح اخلاق و فرهنگ ایرانی اسلامی و تاراج آرامش اجتماعی از سوی این افراد، حاضر به روشنگری و مقابله با آن‌ها نیستند. این سکوت اگر همراهی با جریان تخریب، تعبیر و تفسیر نشود، یا نشانه عافیت‌طلبی است و یا انفعال در مقابل افراطیونی که آرامش مردم و امنیت اجتماعی را هدف قرار داده‌اند تا از آب گل‌آلودِ سیاه‌نمایی‌ها، شاه ماهی انتخاباتی صید کنند.

نکته مهم اینکه برخلاف ساکتین این روزهای منطقه در مقابل بداخلاقی‌ها، جامعه امروز ایران و همشهریان فرهیخته، هوشیارتر و آگاه‌تر از دهه‌های پیشین هستند که نتوانند چهره واقعی کاسب‌کارانی که طمع قدرت دارند را تشخیص دهند و فریب رفتارهای عوامگرایانه آنان و پول‌پاشی‌ها را بخورند.

البته به زودی و با نزدیک شدن به زمان انتخابات، آبشخور واقعی این جماعت مشخص‌تر شده و فاش خواهد شد که این همه بی‌اخلاقی و اتهام‌زنی برای بزرگ‌نمایی کدام کوتوله سیاسی انجام و چه شخصی برای صندلی قدرت دندان تیز کرده است. به زودی پرده‌ها خواهد افتاد و از میان غبار آلودگی‌های اخلاقی، از چهره واقعی این قهرمان پوشالی رونمایی خواهد شد.

کلام تازه به عنوان رسانه‌ای مستقل، به دور از نگاه‌های سیاسی و تعصبات جریانی و جناحی و در راستای رسالت حرفه‌ای خود و وظیفه‌ای که در قبال میهن عزیزمان و شهروندان و مخاطبان فهیم دارد، تاکید می‌کند که در سال منتهی به انتخابات، روشنگری و اطلاع‌رسانی منصفانه و صادقانه را برای معرفی عاملان تخریب و بدبینی‌ها و همچنین پرسشگری در مقابل مسئولین و نهادهای منفعل و ساکت در برابر خدشه وارد کنندگان به امنیت‌روانی جامعه را، با جدیت دنبال خواهد کرد و در حد توان اجازه نخواهد داد که افراد فاقد صلاحیت با پول‌پاشی، سرنوشت مردم را به نفع منافع خود مصادره کنند و مدیران شایسته و حامیان واقعی مردم را به حاشیه برانند.