هنرمندان نیازمند حمایت جدی هستند

پایگاه خبری تحلیلی کلام تازه | محمد شهیدی یکی دیگر از هنرمندان چناران متولد ۱۳۵۳ و بازنشسته آموزش و پرورش است که در این سال‌ها فعالیت‌های فرهنگی هنری بسیاری را به انجام رسانیده است. او مدتی در سمت معاونت آموزش پرورشی چناران و گلبهار فعالیت داشته است. همچنین به کار دبیری انجمن شعر و مسئولیت در صنایع دستی میراث فرهنگی نیز پرداخته است. شهیدی در جشنواره‌های مختلف رتبه‌های گوناگون شهرستانی، استانی و کشوری کسب کرده است و اولین مجموعه شعر محلی خود با نام «عطر خیس کاهگل» با لهجه چنارانی و بومی را در سال ۷۵ به چاپ رساند. همچنین در سال ۸۷ اولین مجموعه شعر سپید خود را با نام «برکه کاغذی» تالیف کرد.

شهیدی در رابطه با فعالیت‌های خود گفت: در حوزه فرهنگ فولکلور عامیانه در محدوده شهرستان چناران تحقیق و پژوهش‌هایی داشتم و تعدادی کتاب آماده چاپ در حوزه بازی‌های بومی و محلی، افسانه‌ها، ضرب المثل‌ها، چهاربیتی ها، تاریخ چناران و آداب و رسوم دارم که در حال حاضر مجوز انتشارات را اخذ کرده و در مراحل تایید نام و نشر هستم و به زودی در حوزه کودک و نوجوان آن‌ها را چاپ خواهم کرد.

ناشرین در حوزه کتاب شعر از شاعران حمایت نمی‌کنند

او ادامه داد: متاسفانه وضعیت فرهنگ و هنر در کشور چندان خوشایند نیست. به ویژه در حوزه کتاب که نگاه ناشران نگاه اقتصادی است و نویسنده نگاه فرهنگی و عاطفی دارد. به همین دلیل معمولا ناشرین علی‌الخصوص در حوزه کتاب شعر از شاعران حمایت نمی‌کنند. هرچند اداره فرهنگ و ارشاد چناران با اعطای وام به هنرمندان کمک و از آنها حمایت می‌کند اما نویسندگان معمولا باید با هزینه خودشان کتاب چاپ کنند. در واقع تنها اداره فرهنگ و ارشاد نگاه جدی و حمایتی به شعر دارد.

کتاب به صرف قیمت بالای کاغذ و هزینه‌های چاپ به نوعی از سبد نیازهای اولیه خانوار حذف شده است و مساله دیگر اینکه نویسندگان تمایل چندانی به چاپ آثارشان ندارند و در بحث توزیع و خرید نیز مشکل وجود دارد و این زنجیره به نوعی از هم گسسته است و شاید اولویت دهم خانوار خرید کتاب باشد و وضعیت کتاب درکشور و به طبع آن در چناران خوب نیست اما با همه این‌ها نویسندگان تلاش خود را می‌کنند.

در این میان جلسات شعر تاثیر زیادی در پرورش ذهن شاعران داشته و قوام خوبی پیدا کرده است و کتاب‌هایی که چاپ می-شوند خروجی همین جلسات است که با وجود دبیران دلسوز از جلسات مشهد کم ندارد و به ویژه در حوزه شعر سپید چناران حرف برای گفتن دارد.

باید دِینمان را به شهر چناران ادا کنیم

قطعا در شهرهای کوچک رقابت و همچنین امکانات و در نهایت فرصت رشد هنرمندان کمتر است و مشخصا پتانسیل رشد در شهرهای بزرگ بیشتر است اما همه امکان رفتن به شهرهای بزرگ را ندارند و باید همین جا زمینه رشد و پیشرفت را فراهم کرد. ما نسبت به شهر دین و مسئولیت داریم و این دین را باید ادا کرده و با کشف استعدادهای جدید به بالندگی شهر کمک کنیم.

کوچ هنرمندان و نویسندگان، خروج استعداد از شهر است که ممکن است دیگر برنگردد. هنرمندان باید بمانند و یا به شهر برگردند. ما نیازمند حمایت هستیم.

چناران جامعه سنتی است که کم کم رشد کرده و در حال حاضر بافت منسجمی دارد. پیشینه تاریخی و قومیتی که وجود دارد باعث ایجاد بافت فرهنگی منسجم می‌شود اما در گلبهار ما با یک از هم گسیختگی فرهنگی مواجه هستیم. شهر جدیدالتاسیس که تنوع فرهنگی در آن زیاد است و این تنوع فرهنگی هم می‌تواند فرصت و هم تهدید باشد که به نظر من در حال حاضر تهدید محسوب می‌شود و مسئولین گلبهار نتوانستند واگرایی فرهنگی که در حال حاضر وجود دارد به همگرایی تبدیل کنند و باید توجه ویژه‌ای به مساله آسیب‌های اجتماعی فرهنگی خصوصا در گلبهار داشته باشند.