فرهنگ شهروندی را رعایت کنیم

پایگاه خبری تحلیلی کلام تازه – حامد نیازی | تا به حال دقت کرده‌اید چقدر به فرهنگِ‌مان می‌بالیم؟
دقت‌ کرده‌اید وقتی مشغول بحث هستیم چقدر از اسامی بزرگانِ ملی و‌ مذهبی مایه میگذاریم تا نشان دهیم در نقطه‌‌ی اوج فرهنگ غنی پارسی و اسلامی‌ هستیم؟
دقت کرده‌اید چقدر شعار می‌دهیم،
یا بهتر است بپرسم: چقدر زیبا شعار می‌دهیم؟

حال بیایید با هم مشکل بزرگی را بررسی کنیم که اساسا ریشه در فرهنگ‌مان دارد
فرهنگی که بی‌شک شما نیز نمی‌دانید از کجا و چه وقت سر سفره‌‌ی زندگی‌‌هایمان سبز شده؟!
فرهنگی که‌همه‌ی‌ ما را می‌آزارد ولی برای رفع آن تقریبا هیچ‌کاری نکرده‌ایم‌‌ مگر غُر زدن در تاکسی!

خب این‌جا گلبهار است. شهری که مقرر بود در اواخر بهار ۹۹ شهرستان بشود که‌…
شهری که پیشوندش شهرِ جدید است، شهری که حتی تبلیغاتش به شبکه‌های ماهواره‌ای راه یافته و حسابی سروصدا کرده!
شهری که تا چشم بچرخانی بنگاه املاک میبینی، خانه‌های نیم‌ساخته و آپارتمان‌های مسکن مهر؛
شهری که با تمام نقاط ضعف و قوتّش‌ جایی‌ست که ما را گردِ هم آورده و شده: “شهرِ ما”

بیایید با هم در یکی از بلوارهایش قدم بزنیم (مثلا بلوار‌ پیروزی)
خب تابلوهایش کجاست؟
احتمالا با توجه به جنسِ تابلوها به سرقت رفته‌اند؟‌
و نکته‌ی مهم این‌که:
در این سرقت‌ها همیشه دنبال دلیل مالی هستیم و فقر فرهنگی‌اش را نادیده می‌گیریم!
پرسش: یعنی مسئولی نبودن تابلوها را ندیده؟
پاسخ: قطعا دیده اما اهمیتی نداشته!
و این نادیده گرفتن‌ها آیا کشیدن قلم سرخ روی فرهنگ و زیباییِ یک شهر نیست؟
حال اگر تابلوها نصب نشود؟

قطعا باید با سطل رنگ روی دیوارها اسم و فامیل‌مان را بنویسیم تا میهمان‌هایمان پیدایمان کنند درست همانطور که می‌بینید روی دیوارها پُر از اسم‌ها، شغل‌ها و شماره تلفن‌هاست از برق‌کار بگیر تا لوله‌باز کن!
خلاصه این‌جا دیوارها مثل صفحه‌ی نیازمندی‌هاست که هر روز به آن چیزی تازه افزوده می‌شود.
اما ساخت و ساز‌ها، جوی‌های لبریز از نخاله‌های ساختمانی و زباله!
به بنای در حال ساختی میرسم که نخاله‌هایش در خیابان پخش شده
جوی آب پر از زباله است و حتی با کیسه‌های سیمان نیز پلی ساخته‌اند برای عبور خودروهایشان!
اول سلام و بعد از وضع خیابان و جوی آب گله می‌کنم، از روزهای احتمالی بارانی می‌گویم، از چهره‌ی شهر، از فرهنگ، از زیبایی، از حقوق همسایگان و از منشور حقوق شهروندی!
ولی در پاسخ هیچ‌‌ نصیبم نمی‌شود!
گویا این‌گونه بی‌مبالاتی‌ها یک اپیدمی‌ست در این شهر که نتوانسته مثل کرونا ما را بترساند!

گمان می‌کنم‌‌ همان‌طور که در حال ساختن شهری تازه هستیم که نیاز به بیمارستان، دانشگاه، مدرسه، سینما، مراکز خرید، تفریح و… دارد
نیازمند داشتن فرهنگی هستیم‌ متناسب با این شهر جدید،
فرهنگی که هر شخص را مجاب به تمکین و پذیرش قوانین کند
قوانینی که نتوان با بی‌مسئولیتی و بی‌مبالاتی آن‌ها را نقض کرد!
براستی متولی فرهنگِ این شهر کیست؟
عادت کرده‌ایم بگوییم مسئولین!
اما قطعا نه فقط ایشان بلکه ما شهروندان بیش از آن‌ها باید نسبت به این موضوعات حساس باشیم
و برای این‌که بدانیم چه باید بکنیم مطالعه‌ی منشور حقوق شهروندی بسیار به ما کمک خواهد‌ کرد!