سال‌ها تجربه و تلاش بی‌وقفه برای اعتلای ورزش چناران

پایگاه خبری تحلیلی کلام تازه – سپیده نقدی | پرویز رحمتی پیشکسوت خوش‌نام چنارانی متولد سال۱۳۴۰ از چناران و دارای سه فرزند می‌باشد. آغاز فعالیت ورزشی وی از سال۱۳۵۷ در باشگاه چهار‌راه دولت چناران بوده است. شاید بتوان وی را از معدود ورزشکارانی دانست که توانسته در ۳ رشته ورزشی کشتی، دومیدانی و فوتبال خوش بدرخشد.

پرویز رحمتی در طول فعالیت‌های ورزشی خود در فوتبال، قهرمانی دسته یک کارخانجات استان و زیرگروه استان علاوه بر کسب مقام اول قهرمانی صاحب مدال درجه یک نیز بوده است.

او هم‌چنین در رشته دومیدانی هم موفقیت‌های شایانی را به همراه داشته و ضمن قهرمانی در مسابقات فوتبال و دسته یک کارخانجات استان و زیرگروه استان در دومیدانی ۸۰۰ متر کشوری داخل سالن در مسابقات بین المللی در تهران شرکت و به کسب مدال طلا مفتخر شده است این مسابقات با شرکت دوندگانی از کشورهای ترکمنستان، شوروی، ارمنستان و سوریه همراه بوده است.

رحمتی در کنار فعالیت‌های کشتی و دومیدانی، داوری کشتی با چوخه و کوراش و مربی‌گری را نیز در کارنامه ورزشی خود به یادگار گذاشته است.به سراغ این کشتی‌گیر قدیمی شهر چناران رفتم و از او خواستم از شروع فعالیتش در رشته‌های ورزشی بگوید.

آغازی سخت و نتیجه‌ای شیرین

پرویز رحمتی صحبت‌هایش را این‌گونه آغاز می‌کند: در شهرستان چناران زمینی بود که ما تصمیم گرفتیم آن را برای گود کشتی آماده کنیم. تشک پنبه‌ای را پهن و تمرینات را آغاز کردیم. بعد از دوماه تمرین به ما اطلاع داده شد مسابقات قهرمانی استان در مشهد برگزار می‌شود. جواد خانی در وزن ۴۸ کیلو، مظفر خان‌وردی در وزن ۵۲ کیلو، جمشید رحمتی در وزن ۵۷ کیلو، پرویز رحمتی در وزن ۶۲ کیلو، محمد محمدخانی در وزن ۶۸ کیلو، غلام کارگر در وزن ۷۴ کیلو، غلامرضا دهقان در وزن ۸۲ کیلو، خسرو خانی در وزن ۹۰ کیلو و موسوی در رده سنگین وزن، اسامی شرکت کنندگان در مسابقات قهرمانی استان بودند.

در ۳۲ مسابقات قهرمانی چندین برد و باخت را تجربه کردم

رحمتی بیان کرد: برای مسابقات قهرمانی استان به باشگاه مهران مشهد رفتیم. بعد از ساعاتی کشتی گرفتن، چون تجربه زیادی نداشتیم نتوانستیم نتیجه مطلوبی کسب کنیم ولی خسرو خانی و جلال تقی‌داد، مقام اول و حسن مرد مقام دوم را کسب کردند. از آن زمان به بعد بود که من کشتی را به صورت حرفه‌ای ادامه دادم و در ۳۲ مسابقات قهرمانی چندین برد و باخت را تجربه کردم و البته که می‌توانم بگویم جواد خانی، مظفر خانوردی و برادرم جمشید رحمتی از بهترین حریف‌های تمرینی من بودند.

هرگز ورزش را رها نکردم

پیشکسوت کشتی با چوخه با بیان این‌که صدمه دیدن کتف مانع فعالیت‎های ورزشی من نشد، افزود: چون کتف من در کشتی ضرب خورده بود و هر بار که کشتی می‌گرفتم از بند در می‌رفت، دیگر نمی‌توانستم کشتی بگیرم و علاقه زیادی به کشتی و ورزش داشتم. ولی ورزش را رها نکردم. سال ۶۰ من سرباز بودم و مسابقه‌ای برگزار شد که در آن نیروهای مسلح ارتش، نیروی هوای و… شرکت می‌کردند.

مدت ۲ماه از میدان شهدا تا حرم تمرین می‌کردم

وی ادامه داد: یکی از قهرمانان به نام آقای شفیعی به من پیشنهاد داد که در مسابقه دو میدانی شرکت کنم. از آنجایی که شناختی از دو میدانی نداشتم با بهانه اینکه «من کشتی‌گیرم» در ابتدا قبول نکردم. ولی در نهایت با حمایت‌ و پیگیری‌های آقای شفیعی شرکت کردم و مدت ۲ماه از میدان شهدا تا حرم تمرین می‌کردم.

پرویز رحمتی ادامه داد: روزی که مسابقه برگزار شد هم‌زمان تلویزیون به پخش زنده آن پرداخت.  شرایط مسابقه طوری بود که می‌بایست با کفش، کلاه خود و اسلحه مسابقه می‌دادیم. به محض شنیدن صدای سوت شروع به دویدن کردم. ۳ کیلومتر دویدم و دقایقی بعد فهمیدم که کسی در اطراف من نیست و از همه جلوتر بودم. حدود ۱۰۰ متر به خط پایان ایستادم. همه می‌گفتند خط را رد کن، ولی گفتم من کشتی‌گیر هستم. اول باید مربی‌ام رد شود. بعد من و کمی بعد به اتفاق مربی‌ام خط پایان را رد کردیم و آنجا بود که فهمیدم استعدادی هم در دومیدانی دارم و این بود که ادامه دادم. 

بعد از اولین داوری چوخه، فهمیدم در داوری هم استعداد دارم

رحمتی افزود: سال بعد مسابقه‌ دومیدانی در چناران برگزار شد. آقایان یزدانی و بابایی نفرات اول و دوم در دومیدانی بودند. من هم در مسابقه شرکت کردم و با اختلاف ۲۰۰- ۳۰۰ متر اول شدم. مدت‌ها بعد که به دنبال داور کشتی چوخه در شهرستان بودند، من را معرفی کردند و از آنجایی که دیگر نمی‌توانستم کشتی بگیرم، پیشنهاد داوری را قبول کردم و بعد از اولین داوری چوخه، فهمیدم در داوری هم استعداد دارم.

پیشکسوت کشتی با چوخه خاطرنشان کرد: سال‌های بعد، مسابقه فوتبال بین کارگران نیروگاه طوس استان بود. چناران یک تیم قدیمی به نام کارخانه قند داشت و از من هم خواستند تا به عنوان فوتبالیست در این تیم بازی کنم و توانستم مدت ۹۰ دقیقه بدون خستگی در زمین بدوم و با انگیزه‌ای که داشتم بازی را با گلی که زدم، بردیم. بعد از بازی آقای حسن اعظم به من گفت تیم ابومسلم بازیکن می‌خواهد و من با هزینه خودم با تیم ابومسلم بازی کردم و برای تیم انتخاب شدم. ولی پیشنهاد بازی در تیم را به علت اینکه قراردادی در کار نبود و نمی‌توانستم با هزینه خودم در تیم بازی کنم، قبول نکردم.

کشتی‌گیران هم فوتبالیست شدند

او در ادامه بیان کرد: به یاد دارم در شب‌های ماه رمضان هر شب مسابقه‌ای در چناران برگزار می‌شد و من با همان اعضای تیم کشتی، با عنوان تیم تختی شرکت کردم و تمام تیم‌ها را شکست دادیم و همه جا پیچید که کشتی‌گیران هم فوتبالیست شدند. اوایل می‌گفتند این اتفاق شانسی بود، ولی در بازی‌های سال‌های بعد هم مقام کسب کردیم.