تجاوز رژیم صهیونیستی به ایران و ضرورت حفظ وحدت ملی

رژیم صهیونیستی بارها و به طور پیوسته با انجام عملیات‌های خرابکارانه و تروریستی سعی در تضعیف امنیت و انسجام ملی ایران داشته است. اما اقدام اخیر که بیش از پیش علنی و مستقیم بوده، پیام روشنی به ایران و جهان دارد: دشمنی ریشه‌دار و غیرقابل اغماض.

‌

این تجاوز، علاوه بر آثار نظامی، هدفی فراتر و عمیق‌تر دنبال می‌کند، ایجاد تفرقه در میان مسئولین و بدنه ملت، کاستن از روحیه مقاومت و همدلی ملی و در نهایت تضعیف اراده کشور برای مقابله با تهدیدات.

‌

اما ایران در طول تاریخ پر فراز و نشیب خود، نشان داده است که مقابل چنین حیله‌ها و ترفندهایی، فقط یک راهبرد دارد: انسجام ملی و وفاق فراگیر. هیچ تفرقه‌ای نمی‌تواند روحیه مقاومتی ملت و اقتدار نظام را، که ریشه در اعتقادات و امنیت وجودی مردم دارد، تضعیف کند.

‌

تنها از رهگذر وحدت بی‌سابقه میان مردم، احزاب، جناح‌های سیاسی و مسئولین است که می‌توان سد محکمی در برابر توطئه‌ها ایجاد کرد. شهروندان ایران این بار نیز، با شناخت کامل، بر تهدیدات دشمن و عوامل داخلی آنان آگاه هستند و می‌دانند که حفظ امنیت، تمامیت ارضی و استقلال کشور، نیازمند یکپارچگی قدرتمند بین همگان است.

‌

این وحدت نه فقط شعاری عمومی، بلکه باید تضمینی عملی و مستمر باشد. سیاستمداران و فعالان سیاسی و فرهنگی ملزمند دقت کنند که اختلافات جناحی، در شرایط کنونی باید در پس‌زمینه قرار گیرد. در مقابل، باید راهکارهایی برای تقویت تعامل و همکاری میان همه اقشار فراهم گردد. مردم نیز همراه و همدل مسئولان باشند، به دور از هیاهوهای رسانه‌ای پرتنش، پشت سر تصمیم‌های کلان کشور قرار گیرند.

‌

تجارب تاریخی ایران به ما آموخته که هرگاه دشمن خارجی به خاک ما تعرض کرده، آنجا که وحدت ملی وجود داشته، پیروزی حتمی بوده است. از روزهای دفاع مقدس تا ناکامی توطئه‌های منطقه‌ای امروز، یک اصل ثابت و غیرقابل انکار است: وحدت، اساس بقا و پیشرفت ملی.

‌

فراموش نکرده‌ایم چگونه در اوج بحران‌ها، مردم ایران یکصدا شدند، اختلافات را کنار گذاشتند و فراتر از همه تفاوت‌ها، برای نگهبانی از ایران آماده ایستادند. این ظرفیت عظیم ملی باید دوباره روشن و فعال شود.

‌

در کنار مردم، مسئولین کشور مسئولیت سنگینی بر دوش دارند. اعتماد عمومی سرمایه‌ای است که می‌بایست با صداقت، پاسخگویی، و اجرای عدالت اجتماعی تقویت شود. تنها با تقویت اعتماد است که مردم با قاطعیت و ایمان پشت تصمیمات راهبردی کشور خواهند ایستاد.

‌

باید از هرگونه عملکردی که می‌تواند شکاف‌های اجتماعی، سیاسی و فرهنگی را عمیق‌تر کند، پرهیز شود. فضای رسانه‌ای، سیاسی و مدیریتی باید به سمت حمایت از انسجام حرکت کند و از خطوط قرمز وحدت فراتر نرود.

‌

افزون بر این، گسترش گفتمان ملی فراگیر، گفتگوهای کنشگرانه میان جناح‌ها و اهتمام به عدالت اجتماعی و اقتصادی، زمینه‌ساز تقویت همبستگی است.

‌

واقعیت این است که در شرایط حساس کنونی، هر گونه تفرقه و دودستگی، بهترین فرصت را در اختیار دشمن قرار می‌دهد. اینجا دیگر بحث صرفا سیاسی نیست؛ بحث امنیت ملی است، که با جان و مال و آبروی یک ملت سروکار دارد.

‌

از سوی دیگر، وحدت به معنای دست کشیدن از نقد و اصلاح نیست، بلکه شامل مکانیسم‌های قانونی و مدنی برای نقد سازنده، تعامل و پذیرش دیدگاه‌های مختلف بدون تضعیف پایه‌های امنیت ملی و وحدت است. در این مسیر باید راهی یافت که صداهای مختلف شنیده شود ولی مسیر حرکت ایران بر مدار پیشرفت و مقاومت مستحکم باقی بماند.

‌

در نهایت، تجاوز رژیم صهیونیستی به ایران بیش از هر چیز نوعی اعلان جنگ علیه تمامیت و امنیت ملی است و هوشیاری، همدلی و وفاق ملی باید پاسخی محکم در برابر آن باشد.
ما برای مقابله با تهدیدات منطقه‌ای و فرامنطقه‌ای، به‌ویژه اقدامات اسرائیل که بازیگر اصلی پروژه‌های ضد امنیت در ایران است، نیاز به وحدت و یکپارچگی بی‌سابقه داریم. این وحدت نه یک انتخاب بلکه تکلیفی است ملی و تاریخی که باید در همه سطوح جامعه و حکومت نهادینه شود.

‌

تنها با این اتحاد است که ایران می‌تواند با اقتدار، امنیت خود را حفظ کرده، گام‌های توسعه و پیشرفت را با قدرت بردارد و نقشه شوم دشمنان را خنثی کند.
ایران مقتدر و بزرگ، زمانی که همه در کنار هم باشند، هیچ تهدیدی نمی‌تواند به اراده و روح بزرگ این ملت خدشه وارد کند.