آیا شما به مردم شریف گلبهار که از نتایج تحقیقات شما آزرده شده‌اند عذرخواهی بدهکار نیستید؟
- شناسه خبر: 331
- تاریخ و زمان ارسال: ۱۲ دی ۱۳۹۷ ساعت ۲۱:۰۴
- نویسنده:
کلام نیوز | شرکت عمران شهرهایجدید برای نخستین بار در کشور به بررسی و شناسایی مشکلات زنان ساکن در سایت‌مسکن‌مهر شهرهایجدید پرداخته و براساس اطلاعات و نتایج به دست آمده به اقدام و برنامه‌ریزی در جهت رفع این مسائل پرداخته است. این خبری بود که 16 آذر سال گذشته در روز پنج‌شنبه بر خروجی پایگاه خبری وزارت راه و شهرسازی قرار گرفت و در روز شنبه نیز پایگاه اطلاع‌رسانی دولت، صنعت ساختمان، تعادل، اقتصادگران، تلکسیران، خبرگزاری آریا و … متن کامل خبر فوق را بر روی خروجی خود قرار دادند. خبری که از سال گذشته تاکنون نیز بر روی خبرگزاری های فوق بارگذاری شده می باشد.
این مطالعه از آسیب شناسی مربوط به زنان ساکن در این شهرهای جدید پرده برداشت و شمای کلی کمبودها و آسیب‌ها را تا حد زیادی روشن نمود. برای درکی کلی و تیتروار از این موضوع، برخی نتایج به تفکیک هر شهر آمده است:
پرند
۱)عدم اشتغال بانوان
۲)کمبود فضاهای عمومی جهت شکل‌گیری ارتباطات، سالن‌های ورزشی، مکان‌های تفریحی، فرهنگی و اموزشی
۳)کمبود وسایل حمل و نقل و بالا بودن هزینه ایاب و ذهاب
هشتگرد
۱)نبود فرهنگسرا و پارک بانوان و خانواده
۲)نبود سالن سینما و مراکز تفریحی بانوان
۴)نبود کتابخانه نزدیک به محل سکونت مسکن‌های مهر فاز ۴ و ۷
بینالود
۱)عدم وجود فرصت‌های شغلی مناسب ویژه بانوان و افسردگی ناشی از بیکاری
۲)کمبود فضاهای شهری در حوزه مسکن مهر به منظور برقراری تعاملات اجتماعی میان بانوان و گذران اوقات فراغت
۳)عدم یکپارچگی فرهنگی و جدایی‌گزینی در بین بانوان به علت سکونت با فرهنگ‌های مختلف
۴) کمبود فضاهای آموزشی از جمله دبیرستان دخترانه
گلبهار
اعتیاد، خشونت‌های خانگی، روسپیگری، خودکشی، حاشیه‌نشینی و سکونت در مکان‌های نا مناسب
با اولین نگاه به این نتایج می‌توان دریافت که گلبهار در موقعیتی استثنایی و خاص از نظر آسیب‌ها قرار گرفته است. وقتی دیگر شهرهایجدید غالبا از عدم‌ها، کمبودها، فقدان‌ها و نبودها حرف می‌زند گلبهار تصمیم گرفته است از «بودها» حرف بزند. (بودِ) اعتیاد، (بودِ) روسپیگری، (بودِ) خودکشی، (بودِ) حاشیه نشینی و در آخر (بودِ) سکونت در مکان‌های نامناسب!
زنان در شهرهای جدید دیگر «باید» از اشتغال کافی، امنیت، فضای آموزشی و… برخوردار باشند اما این چالش زمانی بزرگتر می‌شود که ما بخواهیم از مشکلات زنان در شهرجدیدی چون گلبهار در چارچوبِ «نبایدها» سخن بگوییم.
اگرچه اغلب این موارد آسیب‌شناسانه روایتی تلخ از خط قرمزهایی ناراحت کننده، تلخ و دردناک را ترسیم می‌کنند اما آنچه که پرسش برانگیز است توجه به این نکته است که چرا مواردی این چنینی در این نتایج برجسته شده اند؟ گویی اشتغال و فضاهای فرهنگی بانوان در گلبهار از شاخص‌هایی بالا برخوردار بوده و مشکل اکنون در روسپیگری و خشونت و اعتیاد ساکنین نمود پیدا کرده است.
اگرچه از جزئیات و روشمندی این پژوهش اطلاعی منتشر نشده اما با نگاهی هرچند سطحی می‌توان ادعا نمود پژوهشگران از شاخص‌های متجانس و سنخیت‌مند در آسیب‌شناسی زنان در شهرهایجدید (حداقل در مورد شهرجدید گلبهار) پیروی نکرده‌اند. حتی مشخص نیست روش گردآوری داده‌ها به چه صورت بوده است .
عموما در پژوهش های اجتماعی خصوصا در مطالعات زنان، جمع آوری پرسشنامه و در مطالعاتی پیچیده تر، از مصاحبه عمیق به عنوان راهی برای گردآوری داده‌ها استفاده می‌شود. شیوه انتخاب نمونه نیز در غالب موارد از نوع «تصادفی» است. یعنی پرسشنامه ها را افرادی پر می‌کنند که از قبل انتخاب نشده و به صورت تصادفی برگزیده شده‌اند. اگر این فرض درست باشد نتایج این پژوهش متزلزل‌تر و کم اعتبارتر می‌شود. مگر چند نفر از ساکنین گلبهار از وجود روسپیگری و خشونت خانگی سخن می‌گویند؟ این پرسش به معنای عدم وجود چنین معضلاتی نیست- چرا که کم و زیاد هر شهری با چنین مشکلاتی دست و پنجه نرم می کند- بلکه آیا به معنای نوعی نتیجه‌گیری غرض‌ورزانه یا بدبینانه نسبت به شهر گلبهار نبوده است.
نکته دیگری که محل سوال دارد این مطلب است که چرا در رابطه با شهرگلبهار از شاخص‌هایی استفاده شده که از پشتوانه آماری دقیقی برخوردار نیستند؟ به استناد کدام آمار رسمی به روسپیان و یا قربانیان خشونت خانگی و یا حتی تعداد خودکشی در گلبهار اشاره شده است؟
آیا این پژوهش به جای آنکه بر بنیان‌های علمی، روشمند و جامعه شناسانه بنا شده باشد بیشتر ناشی از ایده های سیاه نمایانه و دور از واقعیت نیست؟ چرا شرکت عمران شهرهای جدید که پیمانکار عمرانی شهرهای تازه‌ساز است نسبت به شهرهای دیگر کشور شاخصه های عمرانی، صنعتی و ساختمانی (مانند سالن سینما، کتابخانه، فرهنگسرا و حمل و نقل) را مورد بررسی قرار داده اما در باره شهر گلبهار، شاخصه‌های فرهنگی را برجسته کرده است؟ آیا این با هدف انحراف افکار عمومی به مسائل فرهنگی جامعه، انجام پذیرفته است تا موجب حواس پرتی مردم گلبهار از وضعیت توسعه عمرانی، حمل و نقل و … شود؟
جناب آقای طاهرخانی، معاون محترم وزیر راه و شهرسازی! آیا توصیف یک شهر با این ادبیات، توهین و افترا به اهالی آن شهر نیست؟ چگونه ممکن است شما مردمی را مورد توهین قرار دهید که بودجه پژوهشی‌تان را از بیت المال همان مردم گرفته‌اید؟ مگر مقام معظم رهبری بارها در بیانات خود نفرموده‌اند که از توصیف و تشریح وضعیت از نگاه منفی و سیاه‌نمایی پرهیز کنید؟ آیا شما به مردم شریف گلبهار که از نتایج تحقیقات شما آزرده شده اند عذرخواهی بدهکار نیستید؟
