عصای سفیدی که باعث افتخار شد/ علایقم، پنجره دیگری از زندگی را برایم گشود

زمانی‌که طنین برخورد عصای سفید با بدنه شهر چنین شعاری را رقم می‌زند این نشان می‌دهد زندگی ما در کنار آنها زیبایی‌هایش را در بردارد و جهان هرچند با وجود نواقص هنوز زیبا است، حال آنکه نوع برخورد ما و جامعه با این افراد سبب می‌شود تا آنها نیز خود را از ما بدانند و از قرارگرفتن در کنار ما و اجتماعی که همه با هم در کنار تمام نواقص به شادی مشغول حیات می‌شویم زیباتر جلوه کند.

اگرچه شاید وجود عصای سفید را بتوان نوعی نقص نامید اما اگر ذره‌بینِ درست بین زندگی را بهتر نظاره کنیم می‌بینیم که از دل مسائل و نواقص، بقدری موفقیت و سربلندی بیرون آمده که کمتر چشمانی توفیق تماشای آنها را ندارد.

مرضیه خدابخشی در گفت‌وگو با نشریه کلام تازه، اظهار می‌کند: من به صورت مادرزادی بیماری آرپی داشتم این بیماری مربوط به شبکه چشم است که سلول‌ها و لکه‌های زرد بینایی را که مهمترین بخش ارتباط چشم و مغز هستند را از بین می‌برد.

وی اظهار می‌کند: تحصیلات خود را در مقطع لیسانس زبان و ادبیات انگلیسی و فوق لیسانس مشاوره توانبخشی ادامه دادم و اکنون به عنوان معلم پایه دوم ابتدایی و مشاور توانبخشی و به صورت پاره وقت در حوزه تدریس زبان انگلیسی فعالیت دارم اما در کنار تمام این فعالیت‌ها مادر هستم و شغلم خانه‌داری است.

خدابخشی که اکنون در آستانه چهل و یک سالگی است ادامه می‌دهد: زبان علاقه شخصیم بود و از کودکی به آموزش در این رشته علاقه‌مند بودم و از ۱۰ سالگی همواره علاقه داشتم تا در این رشته تحصیل کنیم در دوره دبیرستان با توجه به اینکه در شهرستان چناران آموزشگاه زبان وجود نداشت من در شیفت بعدازظهر همراه مادرم عازم مشهد می‌شدیم تا من بتوانم در کلاس‌های زبان شرکت کنم.

رسیدن به علایق مهم‌ترین مسئله بود

وی اضافه می‌کند: برای من رسیدن به علایقم مهم‌ترین مسئله بود که در این راه نمی‌توانم از حمایت خانواده چشم‌پوشی کنم چرا که در آن ایام شاهد این بودم که مادر در تمام فصل سال در شرایط سخت با وسایل حمل و نقل عمومی همراه من است و من را در رسیدن به علایم یاری می‌کند.

این روشن دل بیان می‌کند: پس از اخذ مدرک دیپلم وارد دانشگاه شدم و در این بین نیز به دنبال علایقم بودم و گمان نمی‌کردم که بتوانم در این رشته به شغل و کسب درآمد برسم.

وی اضافه می‌کند: در چهارسالی که مشغول تحصیل زبان انگلیسی بودم حتی یک دیکشنری ساده هم وجود نداشت و من با همراهی دوستانم تحصیلاتم را ادامه دادم، دوستانم برایم دروس را می‌خواندند و من متوجه می‌شدم اما نکته‌ای که در این میان وجود داشت این بود که ما خود را می‌دیدیم و به جوانب توجهی نداشتیم.

این آموزگار با بیان اینکه از انجام کارهای سخت لذت می‌برم تشریح می‌کند: اگرچه در سایر رشته‌ها کتب گویا وجود دارد اما در رشته تحصیلی ما، کتب رشته ما گویا نشده بوده و من در این ایام با همکاری دوستان، نرم‌افزارهای مختلف و تلاش‌های فراوان موفق به تحصیل شدم.

وی تصریح می‌کند: پس از دریافت مدرک لیسانس در اداره آموزش و پرورش چناران به عنوان اپراتور مشغول فعالیت شدم.

خدابخشی بیان می‌کند: پس از آن با همسرم که در دانشگاه با هم آشنا شده بودیم ازدواج کردم و با تشویق همسرم در رشته توانبخشی مشغول تحصیل شدم که البته در آغاز زندگی هر دوی ما باهم در مقطع کارشناسی توانبخشی مشغول ادامه تحصیل شدیم.

همه ما در زندگی حق انتخاب داریم

وی بیان می‌کند: همه ما در زندگی حق انتخاب داریم و می‌توانیم انتخاب کنیم که در زندگی به موفقیت برسیم یا در همین نقطه باقی بمانیم.

خدابخشی تشریح می‌کند: البته درحال حاضر شرایط تغییر کرده و نسبت به گذشته امکانات بیشتری وجود دارد اما در خصوص رسیدن به اهداف باید گفت که دلگرمی خانواده بسیار حائز اهمیت است و در این میان اگر بخواهم خودم را مصداق قرار دهم باید بگویم من به‌قدری با هیجان از برنامه‌ها، علایق و اهدافم برای خانواده می‌گفتم که آنها هم برای همراهی با من به وجد می‌آمدند.

وی با تاکید بر اینکه خداوند یاری‌گر افرادی است که از او طلب کمک می‌کنند یادآور می‌شود: برای رسیدن به اهداف هیچ‌گاه جوانب را در نظر نمی‌گرفتم و با انجام کارهای کوچک انگیزه پیدا می‌کردم تا به کارهای بزرگ دست پیدا کنم البته که هیچ‌گاه حمایت‌ها و دلگرمی‌های هرچند کوچک را نادید نمی‌گرفتم و از اینکه افراد من را هم همانند خود می‌پذیرفتند و در کنارم قرار می‌گرفتند احساس خوشحالی داشتم.

این آموزگار تصریح می‌کند: ما نباید همواره منتظر معجزه، قانون و یا اتفاق غیر منتظره باشیم بلکه باید خود به‌صورت اهداف حرکت کنیم، من بارها چنین کردم که همواره برای فعالیت‌هایم برنامه و قانون داشتم و به تعبیری قانون‌گذار اهداف زندگی خود بودم.

نگاه متفاوت جامعه به ما آزار دهنده است

وی می‌گوید: مشکلات همواره وجود دارند و ما نمی‌توانیم منکر مسائل شویم، چنانچه برخی از این مسائل مربوط به نگاه متفاوت جامعه به ما است که سبب آزار روحی و روانی ما می‌شود اما من در تمام این مدت هیچ‌گاه به این باور نرسیدم که طی عدم پذیرش جامعه علایق و اهداف خود را کنار بگذارم.

این کارشناس توانبخشی مطرح می‌کند: از سوی دیگر فضای شهری شهرستان چناران بجز یک خیابان مناسب تردد نابینایان نیست و نیاز است رانندگان وسایل حمل و نقل عمومی نیز از فرآیند برخورد با معلولین نیز مطلع باشند تا حداقل معلولین یا نابینایان را در کنار جوی آب از ماشین پیاده نکنند و حداقل شرایط محیطی را برای افراد نابینا و معلول تشریح کنند.

وی با بیان اینکه آموزش ساده به رانندگان و جامعه می‌تواند کمک بزرگی به قشر معلول کند می‌گوید: ما نیز همانند سایر مردم در این اجتماع و با این مشکلات زندگی می‌کنیم و گاها نمی‌توانیم هزینه ویژه‌ای را برای ایاب و ذهاب و سرویس ویژه تخصیص دهیم از سوی دیگر فضای مترو، تاکسی‌ها، خیابان و پیاده‌روها برای تردد و استفاده مناسب نیست.

این آموزگار با اشاره به اینکه در فروشگاه‌ها خرید کردن برای ما مشکلی ندارد تاکید می‌کند: برای پیدا کردن شغل هم مسائل زیادی وجود دارد و من با تمام توان پیگیر مسائل بودم و زمانی‌که توانستم شغل مناسبی پیدا کنم و به استقلال مالی برسم برایم ارزشمند بود.

وی اضافه می‌کند: داشتن برنامه و خواسته از زندگی و در جستجوی آن بودن، همواره مسئله‌ای است که انسان را به موفقیت می‌رساند.

باید در زندگی به دنبال ایجاد راه‌حل باشیم

خدابخشی که مادر یک فرزند پنج ساله است می‌گوید: گاها برخی افراد به قدری درگیر خواسته‌های طولانی مدت می‌شوند که از فضای امروز لذت نمی‌برند و ما باید در زندگی به دنبال ایجاد راه‎حل باشیم.

وی در پایان تاکید دارد: تنها درخواستم این است که مسئولین نسبت به مناسب‌سازی فضای شهری و آموزش رانندگان، ورود جدی داشته باشند تا با انجام کارهای هر چند کوچک فضا را برای فعالیت و زیست معلولین فراهم کنند.

با توجه به اینکه مسئله اشتغال، کسب درآمد و حضور در اجتماع که برای حضور افراد معلول و روشن‌دل مناسب‌سازی شده، دغدغه اصلی این اقشار است با نگاهی به قوانین و مصوبات این حوزه می‌بینیم که اگر این قوانین و مصوبات در دل جامعه حاضر و ناظر شود بخش اعظمی از مسائل مرتبط با این افراد مرتفع شده و آن زمان است که همه باهم و در کنار هم می‌توانیم چهره زیباتری از لبخند و مهربانی را نثار یکدیگر کنیم.

طبق قانون حمایت از حقوق معلولان که در تاریخ یکم اردیبهشت ماه به تصویب مجلس رسید بنا به ماده ۲ کلیه وزارتخانه‌ها، سازمان‌ها، مؤسسات و شرکت‌های دولتی و نهادهای عمومی و انقلابی موظفند در طراحی، تولید و احداث ساختمان‌ها و اماکن عمومی و معابر و وسایل خدماتی به نحوی عمل نمایند که امکان دسترسی و بهره‌مندی از آن‌ها برای افراد دارای معلولیت هم‌چون سایر افراد فراهم شود.

بنا به تبصره یک این قانون شهرداری‏ ها مکلفند جهت امکان تردد افراد دارای معلولیت شدید، سامانه‌های حمل و نقل ویژه افراد دارای معلولیت را با تجهیز ناوگان خودروهای مناسب‏سازی شده ایجاد نمایند و دولت نیز مکلف است در تشکیل این سامانه‏ ها به شهرداری‏ های فاقد اعتبارات لازم، کمک نماید.

در فصل پنجم این قانون قید شده تا تسهیلات متعددی جهت ایجاد اشتغال برای افراد معلول فراهم شود که یکی از بندهای این بخش اختصاص سی درصد از پست‌های سازمانی تلفنچی، اپراتور تلفن دستگاه‌ها، شرکت‌های دولتی و نهادهای عمومی به افراد نابینا و کم‌بینا و افراد دارای معلولیت جسمی، حرکتی و اختصاص سی درصد از پست‌های سازمانی متصدی دفتری و ماشین‌نویسی دستگاه‌ها، شرکت‌های دولتی و نهادهای عمومی به افراد دارای معلولیت جسمی، حرکتی و هم‌چنین کلیه وزارتخانه‌ها، سازمان‌ها، مؤسسات و شرکتهای دولتی و نهادهای عمومی و انقلابی مجازند تا سقف مجوزهای استخدامی سالانه خود، افراد نابینا و ناشنوا و افراد دارای آسیب نخاعی واجد شرایط را با برگزاری آزمون اختصاصی جامعه معلولان به‌کار گیرند. این مصوبات تنها بخشی از قانون حمایت از معلولان بود اما آنچه که در این میان بسیار حائز اهمیت است این است که اجرای قانون چه میزان در اولویت قرار دارد تا بتواند ذیل اجرای آن حداقل دغدغه‌های افراد نابینا و کم‌بینا مرتفع شود و در نهایت جامعه به سوی حقوق و حضور برابری میان تمام افراد حرکت کند.