علت 16 ماه تعلل برای معرفی یک مدیرعامل در دولت سیزدهم چیست؟

از زمان انتخاب آقای رئیسی به عنوان رئیس جمهور کشورمان یکی از چالش‌های مهم ایشان بحث انتخاب وزرا و معاونین و به‌طور کلی انتصابات صورت گرفته بوده که با گذشت بیش از 16 ماه از آغاز به‌کار کابینه، هنوز هم به عنوان پاشنه آشیل دولت سیزدهم از سوی طیف‌های مختلف سیاسی و کارشناسان حوزه‌های مختلف مورد انتقادات شدید قرار دارد. تسری این ضعف آشکار مدیریتی به بدنه دولت، اعم از بعضی از وزرا، معاونین، مدیران میانی، استانداران، فرمانداران و… باعث شده تا از منظر نخبگان کشور، دولت سیزدهم از منظر بهره‌مندی از کارشناسان و افراد دارای تخصص و پیامد آن ثبات مدیریتی، مورد انتقاد شدید در خصوص انتصابات حتی در میان بدنه حامیان خویش قرار گیرد که طبیعتا تبعات این انتصابات نیز متوجه مردم و کشور خواهد شد.

در شهر گلبهار نیز تبلور این مشکل مدیریتی را می‌توان به‌وضوح در معرفی سرپرست جدید شرکت عمران شهر جدید گلبهار در دولت سیزدهم مشاهده کرد. پس از مشکلاتی که در پایان شهریور سال 1400 و در ابتدای دولت آقای رئیسی برای مدیرعامل وقت این شرکت به‌وجود آمد و بازداشت این پیمانکار توسط نهادهای امنیتی و انتظامی را به همراه داشت، کمترین توقع مردم و کارشناسان از قوه قضائیه، دولت، وزارت راه و شهرسازی و شرکت مادر تخصصی عمران شهرهای جدید کشور، علاوه بر شفاف‌سازی چرایی بازداشت و اطلاع‌رسانی از نوع و میزان تخلفات و احیانا حکم صادره برای مدیرعامل بازداشت شده، انتخاب یک مدیر کارآمد به‌عنوان مدیرعامل شرکت عمران گلبهار بود تا نسبت به کاستی‌های موجود در شهر و پیگیری مطالبات مهمی هم‌چون قطار برقی گلبهار به عنوان یک پروژه ملی، اقدامات مقتضی را در اسرع وقت انجام دهد و کوتاهی‌های صورت گرفته را جبران کند.

افزایش امکانات و ارتقای زیرساخت‌های شهری همچون گلبهار که دارای بیشترین واحدهای مسکونی مسکن مهر در استان خراسان رضوی بوده و پروژه ساخت نهضت ملی مسکن نیز در این شهر کلید خورده، با توجه به افزایش جمعیت و توانایی به سرانجام رساندن پروژه قطار برقی با جذب سرمایه و هم‌افزایی با مدیران ارشد دولت و مجلس برای تامین اعتبارات مورد نیاز، از مهم‌ترین مطالبات شهروندان بود که تنها در پرتو معرفی یک مدیر توانمند به عنوان مدیرعامل شرکت عمران شهر گلبهار امکان‌پذیر می‌شد. اما متاسفانه شاهد هستیم که این امر با انتخاب و جایگزینی 3 سرپرست در بازه زمانی 16 ماهه، به‌جای مدیرعامل بازداشتی، در یک چرخه معیوب مدیریتی گرفتار شده و توسعه شهر و جلب اعتماد و رضایت شهروندان را با مشکلات جدی مواجه کرده است.

ناگفته پیداست که اولین پیام صدور حکم سرپرستی برای مدیر جدید، پس از جایگزینی مکرر سرپرست در این شرکت، بی‌ثباتی در اختیارات، تزلزل مدیریتی و قرار گرفتن در جایگاهی است که موقتی بودن آن از همان ابتدا گوشزد شده است. این نقیصه علاوه بر تاثیر نامطلوب بر عملکرد سرپرست انتخابی، بدنه کارشناسی و مدیران شرکت را نیز متوجه موقتی بودن تصمیمات و احتمال تغییرات قریب‌الوقوع در راس شرکت می‌کند که همین امر نیز به مانعی برای اجرای صحیح و به هنگام تصمیمات و کاهش راندمان کاری و به عبارت بهتر تزریق نوعی بلاتکلیفی در شرکت منجر می‌شود.

اکنون سوال جدی که مطرح می‌شود این است که چرا توسعه و پیشرفت شهری با شرایط گلبهار باید در یک روند معیوب انتخاب مدیرعامل برای شرکت عمران از سوی وزارت راه و شهرسازی دولت سیزدهم و شرکت مادر تخصصی عمران شهرهای جدید، مورد بی‌توجهی قرار بگیرد؟ چرا ثبات مدیریتی و چشم‌اندازی امیدآفرین با انتخاب یک مدیر توانمند به عنوان مدیرعامل شرکت عمران به جامعه تزریق نمی‌شود؟ آیا در میان جمع کثیری از مدیران، کارشناسان و نخبگان منطقه و استان، هیچ مدیری مورد تایید دولت‌مردان نیست یا توانایی چنین انتخابی در وزارت راه و شهرسازی و شرکت عمران شهرهای جدید یک کیمیای نایاب است؟

بدون قضاوت زودهنگام و غیرمنصفانه در خصوص عملکرد سرپرست جدید، این سوال نیز مطرح می‌شود که آیا مسئولان ذیربط تبعات احتمالی این بی‌ثباتی مدیریتی را می‌پذیرند و در مقابل مردم پاسخگو خواهند بود؟ و این‌که چه تضمینی برای عدم تکرار تغییرات مکرر در اداره شرکت عمران گلبهار وجود دارد که مردم نسبت به این اقدامات و تعیین سرپرست نگاه خوش‌بینانه داشته باشند؟

نکته آخر اینکه کلام تازه وظیفه خویش می‌داند که در آینده با توجه به بیان این موارد، مطالبه‌گری‌ها برای تحقق مطالبات به حق شهروندان گلبهاری را در خصوص انتصابات در این شرکت و عملکرد آن با جدیتی بیش از گذشته ادامه دهد و در شماره‌های بعدی نیز در خصوص ابهامات وارده به نحوه انتصاب سرپرست جدید شرکت عمران بیشتر خواهد نوشت.