این ورزش زیبا و محترم

با توجه به این‌که در اکثر کشورهای دنیا، خانواده‌ها نگاه مثبتی به ورزش‌های رزمی ندارند اما در سال‌های اخیر علاقه دختران به این رشته از ورزش‌ها افزایش پیدا کرده است، اکثر خانواده‌ها، هنرهای رزمی را به‌لحاظ این‌که آن‌را ورزشی به ظاهر خشن می‌دانند و دارای اختلاف‌هایی با خصوصیات فیزیکی و روانی دختران تلقی می‌کنند، برای خانم‌ها مناسب نمی‌دانند.

اما شاید بد نباشد بدانید که ورزش‌های رزمی به‌خودی خود خشن نیستند و براساس اصل دفاع از خود، ساخته شده است و زیربنای اصلی آن احترام و تواضع، نظم، دفاع از صلح و دوستی، صبر و شکیبایی، استقامت و روحیه شکست‌ناپذیری می‌باشد و این ما هستیم که برداشت عجیبی از ورزش‌های رزمی داریم. به همین منظور از فاطمه رجبی، جودوکار چنارانی دعوت کردیم تا با حضور در دفتر نشریه کلام تازه از انگیزه فعالیتش در این رشته ورزشی برایمان بگوید. این بانوی بیست ساله چنارانی، حدود چهار سال است که عضو تیم ملی جودوی بانوان است و توانسته سه دوره مقام قهرمان و نایب قهرمانی و برنز کشور را کسب کند. وی هم اکنون به مربیگری در چناران مشغول است و هم‌زمان دانشجوی رشته تربیت بدنی داشگاه سناباد گلبهار نیز می‌باشد. آنچه در ادامه می‌خوانید حاصل گفتگوی ما با وی است. با ما همراه باشید.

‌

رجبی در حالی که چهره‌ای مصمم داشت به سختی‌هایی که در این راه متحمل شده بود نیز اشاره کرد او گفت: چون در شهر چناران در این رشته ورزشی حریف تمرینی نداشتم مجبور بودم به مشهد بروم و بعد از تعطیلی از مدرسه مستقیم به مشهد می‌رفتم و ساعت ۳ تمرین داشتم و علاوه بر آن در کنار ورزش، تحصیل نیز می‌کردم که برایم سخت بود ولی با حمایت خانواده و پشتکار خودم توانستم در هر دو زمینه درس و ورزش موفق شوم.


از او خواستم در خصوص اولین مسابقه خود که در سنندج برگزار شد برایم سخن بگوید و او نیز گفت: در وزن منفی ۶۳ در این مسابقات حاضر شدم و نایب قهرمان کشوری شدم که جا دارد از مربی خودم خانم «تکتم بیدل» که از جان و دل برایم تلاش کردند تقدیر کنم.

‌

حس و حال حضور در اولین مسابقه آن‌هم در سن ۱۴ سالگی سئوال دیگری بود که از او پرسیدم و او بیان کرد: بدلیل سن کم دچار استرس شدم هرچند به قهرمانی فکر هم نمی‌کردم ولی به‌لطف خدا توانستم نایب قهرمان شوم.

‌

رجبی از وجود آسیب‌دیدگی شدید زانو، بعد از مسابقات سنندج نیز سخن گفت و این‌ نکته را هم اضافه کرد که باز هم انگیزه بالایی برای ادامه راه داشتم و هم‌چنان به مشهد می‌رفتم و با همراهی پدرم تمرینات را ادامه دادم.
نوع نگرش جامعه نسبت به ورزش جودو برای بانوان که متاسفانه آن‌را ورزش سخت و خشنی می‌دانند، گله‌ای بود که فاطمه رجبی در لابلای سخنانش مطرح کرد او گفت: آقایان از امکانات بیشتری نسبت به بانوان برخوردارند که امیدوارم با توزیع متوازن امکانات، امکان حضور بانوان و علاقمندان به ورزش‌های رزمی در چناران بیشتر فراهم شود.

کلام تازه را در تلگرام دنبال کنید

‌
این مربی رشته جودو در ادامه از حضورش در مسابقات متعدد کشوری در شهرهای زنجان، یزد، تهران و سنندج سخن گفت و خاطر نشان کرد: در وزن منفی ۶۳ و منفی ۷۰ توانستم مقام سوم را کسب کنم، و یک‌بار مقرر شد با هزینه خودم به مسابقات جهانی اعزام شوم که در اردوی تیم ملی هم شرکت کردم ولی چون جودوی ایران تحریم شد بالاجبار ما به شهرهای خودمان برگشتیم.

‌

به خوبی می‌شد تلخی اتفاقی را که برایش رخ داده بود را در چهره‌اش دید بخصوص آنجایی که گفت: مدت‌ها سختی‌های زیادی چون شب بیداری و تمرینات سخت و دوری ازخانواده و … را متحمل شدیم ولی در نهایت چون جودوی ایران تحریم شد و مسابقات اندونزی کنسل گردید نتوانستم در مسابقات جهانی شرکت کنم و این اتفاق برایم خیلی زجرآور بود.

‌

در حیرت بودم که چگونه این بانوی قهرمان با وجود همه این تلخی‌ها، سختی‌ها و مرارت‌ها نا امید نشده و هم‌چنان با پشتکار به تمرینات سخت خود ادامه می‌دهد، علت را که پرسیدم در جوابم گفت: «جودو ورزش زیبا و محترمی است و لازم است بانوان با این رشته ورزشی خو بگیرند و به شایعات مختلف در این رشته چون نازایی و کوتاهی قد توجه نکنند و مطمئن باشند رشته پرهیجانی است.»

‌

«در هیچ رشته ورزشی به بانوان لقب پهلوانی نداده‌اند» این را فاطمه رجبی گفت و از عدم استقبال مسوولین بعد از قهرمانی‌اش گله کرد و گفت: لازم است مسوولین چناران این قبیل بی‌تفاوتی‌ها را کنار گذاشته و بیشتر به ورزش‌کاران بپردازند.

‌